İnancın kara deliği bizi içine çekiyor…
Kenarlar yağlı ve kaygan. Tutunacak hiçbir şey yok. Kulağıma
gaipten sesler geliyor. Ses; “İslam barış
dinidir” diyor, ona tutun! Lafı anlamaya çalışırken biraz daha aşağı
kayıyorum. Anlamaya çalışmak beyhude! Suriye'de, bir İslam ülkesinde insanlar birbirine girmiş, camiler bombalanıyor. Ölenleri saymaktan çoktan vazgeçildi. Yemen'de yas bitmiyor. Mali ve Libya için için yanıyor.. Sudan kendi derdinde. Filistin kaynayan kazan. Nijerya'da 13 yaşında bir çocuk “Beni Boko Haram’a babam verdi” diyor. Boko
Haram “Eğitim Haram” diyor. Yaşamak da haram, bir günde iki bin kişi öldürülüyor. Taliban, Pakistan'da din adına okul basıp kıyım yapıyor. Türkiye'de “öteki” evler kırmızı boyayla, "öteki" insanlar malum yollarla işaretleniyor. Eskiden sadece "Sınır Tanımayan" doktorları bilirdik, şimdi "Sınır Tanımayan" dinci terörle tanıştık. Karadelik giderek büyüyor. Etraf alabildiğine karanlık ve soğuk.
Üşüyorum. Isınmak için uzun tüylü bir kedi düşlüyorum. Henüz çok küçüğüm. Anaç
bir köpek başımdan ayrılmıyor, beni karnına doğru çekiyor. Biraz olsun içim ısınıyor. Neden hiçbir hayvan türü diğerine katliam
yapmıyor? Kollarını arkaya bağlayıp kazığa oturtmuyor? “Ne alaka” diyor bir ses, “biz
insanız”. “Evet” diyorum, “sadece biz katiliz”. Dünyaya doğayı ve
kendimizi yok etmek için geldik.
İnsanoğlu evrimin hayvanlarda “es” geçtiği mutasyonu
yaşıyor. İnanç sarmalı aşırı uçlarda enerjisini boşa tüketip kara bir deliğe
dönüşüyor. Yeşil
bayrakların önünde kesik kafalar yuvarlanıyor. Etraf
kan gölüne dönmüş. Paris'ten kalleş tarakası yükseliyor. Yere 12 kalem düşüyor. 12 kalemi kaldırmaya 12 milyon el uzanıyor. Bir umut! Paçalarından kan damlayan insanlar tekbir getiriyor... Kan,
kara deliği besliyor. Biraz daha kayıyorum. Kara delik beni içine çekiyor... Birisi
beni-bizi kurtarmalı! Bir el, bir ağaç dalı? Başka bir ses “öbür yanağını çevir” diyor. Diğer yanağımın acısı geçmedi ki! Neden
çevireyim? Hangi din diğerinden daha masum? “Belanı arıyorsun” diyor kara ses. Bela aşağıda. Hepimizi içine
çekiyor. Artık sadece biz ve ötekiler var. Tutunacak bir şey arıyorum. “Özgürlük, Eşitlik, Kardeşlik” diyorum…
O kadar uzak ve ulaşılmaz geliyor ki…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder